Πεθαίνουμε αργά αλλά σταθερά...

Προβληματίστηκα πολύ πριν ξεκινήσω να κτυπώ τα πλήκτρα για να γράψω τούτο το κείμενο. Άλλωστε ποιος έχει πλέον όρεξη να γράψει ή να διαβάσει; Λίγοι, γιατί απλά όλοι μας έχουμε γεμίσει το μυαλό μας με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Συμπολίτες μας αυτοκτονούν, παιδάκια πεινάνε και λιποθυμούν μέσα στα σχολεία κλπ, κλπ. Πράγματα που συνέβαιναν σε άλλες δεκαετίες.

Δεν ξέρω πια αν υπάρχει λόγος να γράφει κανείς για όλη αυτή την κατάσταση. Θυμάμαι ότι μόλις ο βρωμερός και πουλημένος εντελώς Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου υπόγραψε το μνημόνιο, είχα γράψει κείμενο με τον τίτλο «Υπέγραψαν την καταδίκη της χώρας», αλλά κάποιοι είπαν ότι τα λέω υπερφυσικά οδυνηρά.

Κι όμως, έλαβα πριν μερικές ένα e-mail που μου έλεγε ότι τότε είχα δίκιο και ότι κι αυτός με είχε κατηγορήσει. Τι να το κάνω; Τώρα είναι πλέον πολύ αργά. Ήταν τότε που ξεκινούσε κάτι να γίνει από πλευράς λαού, αλλά φρόντισε το ΠΑΣΟΚ, να υπάρχουν θύματα σε μια τράπεζα του πρωκτού και όλα σταμάτησαν απότομα.

Το ίδιο συμβαίνει και πάλι. Πάνω που ο λαός είχε αρχίσει να ξεσηκώνετε, έφεραν τον κοπρίτη που πριν μερικά χρόνια έκανε τα μύρια όσα κακά με την δραχμή, για να μας υποδουλώσει σε ένα απίθανα ληστρικό νόμισμα και από εκείνη την ημέρα πάλι ο λαός σταμάτησε να διαμαρτύρεται, αφού φρόντισαν τα γνωστά φερέφωνα να λένε πόσο καλός είναι ο Παπδήμιος.

Δυστυχώς το ΠΑΣΟΚ ξέρει καλά την τέχνη της προβοκάτσιας και του αποπροσανατολισμού. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τι γινόταν επί Ανδρέα Παπανδρέου με την περίφημη οργάνωση της 17 Νοέμβρη; Κάθε φορά που ήθελε να περάσει κάποια αντιλαϊκά μέτρα, τότε έβρισκε την ώρα να κτυπήσει η οργάνωση. Τυχαίο; Μάλλον όχι. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να το αποδείξει αλλά αν πάρει κανείς με την σειρά τα γεγονότα, τότε μάλλον θα καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα.

Ίσως κάποιοι θα πουν για άλλη μια φορά ότι είμαι ακραίος. Μακάρι να είμαι ακραίος και ότι γράφω να μην είναι σωστά. Το κακό είναι ότι μέχρι σήμερα σε τίποτα δεν έχω πέσει έξω δυστυχώς. Πάντως εκείνο που πρέπει να ομολογίσουμε είναι, ότι σαν λαός μάλλον πλέον πρέπει να καταταχθούμε στην σφαίρα της δειλίας, γιατί κανείς από εμάς δεν κάνει τίποτα, απλά καθόμαστε και περιμένουμε πότε επιτέλους θα πεινάσουμε όλοι.

Όσο για την λεγόμενη αριστερά; Μάλλον είναι για φτύσιμο και τίποτα παραπάνω. Βγάζει μερικές κραυγούλες, έτσι για τα μάτια του κόσμου, αλλά δεν αναλαμβάνει τα ξεκινήσει «επανάσταση», μη τυχόν και χάσει τα προνόμια των επιδοτήσεων που παίρνουν σαν κόμματα του δήθεν δημοκρατικού κοινοβουλίου. Ντροπή, ο λαός θέλει μπροστάρη για να ξεσηκωθεί.

Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά η Ελλάδα χάθηκε για πάντα. Κάθε μέρα που περνάει μπαίνουμε όλο και πιο βαθιά στα σκατά. Με λίγα λόγια; Είμαστε σκλάβοι πλέον χωρίς καν να δώσουμε την μάχη μας και ας χάναμε. Τώρα πλέον πεθαίνουμε αργά αλλά σταθερά, χωρίς καν να πολεμήσουμε, γιατί;