ΣΚΛΑΒΟΙ...

Αλήθεια, που πάμε; αναρωτιέμαι και δεν μπορώ να βρω κάτι που να με πείθει ότι όλα αυτά που κάμει η κυβέρνηση είναι για το καλό μου. Για ένα πράγμα πάντως είμαι σίγουρος. Η χώρα μου πάει να γίνει -αν δεν έχει γίνει ήδη- ένα ξέφραγο αμπέλι που θα «οργώνουν» οι κάθε λογής απατεώνες και τοκογλύφους.

Από την άλλη οι βουλευτές του κυβερνώντος -αν μπορεί να πει κανείς κυβέρνηση όλο αυτό το συνονθύλευμα- ζητούν να μη τους κράζει ο λαός. Μα είναι δυνατόν, να έχετε κάνει τα μύρια κακά στην χώρα και να θέλετε από την άλλη να σας αγαπάει ο λαός; Καμιά φορά αισθάνεται κανείς ότι ζει σε εικονική πραγματικότητα με τα όσα ακούει από την μεριά του ΠΑΣΟΚ.

Έλεος ρε παιδιά. Κάθε μέρα που περνάει, αντί να προσπαθήσετε να απαλύνετε τον πόνο του πολίτη, εσείς βγαίνετε στα φερέφωνα σας και προκαλείτε ακόμα περισσότερο. Σήμερα παραδείγματος χάρη, διάβασα ότι ο Βενιζέλος, είπε ότι ο Γιονκέρ είναι φιλέλληνας. Αυτό δεν είναι πρόκληση; Κι όμως, πρέπει ντε και καλά να ακούσουμε τις μαλακίες αυτές και να τις δεχτούμε με ευχαρίστηση.

Από την άλλη ακούς τα φερέφωνα τους (δημοσιογράφους), που προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα αυτά που κάνει ο ξενόφερτος Γιώργος Παπανδρέου, είναι για το καλό της πατρίδας μας. Κι όμως οι δημοσιογράφοι θα έπρεπε να είναι με το μέρος του λαού, έπρεπε να ψάχνουν το κάθε τι, απ΄ όλα αυτά που κάνει αυτή η κυβέρνηση.

Δεν ξέρω πια τι να πω, δεν ξέρω πια ποιος έχει το δίκιο και ποιος το άδικο. Ακούς τους πολιτικούς να μιλάνε για τα μέτρα λες και είναι μάνα εξ΄ ουρανού. Κι όμως, είναι δυνατόν να βλέπουμε όλες τις χώρες που έχουν υποστεί τις συνέπειες του ΔΝΤ, έχουν καταστραφεί κι αυτοί να επιμένουν να δέχονται τούτα τα μέτρα.

Μερικές φορές, πιάνω (τον συνήθως ήρεμο), εαυτόν μου να θέλει να βρίσει να φωνάξει, να σπάσει, να καταστρέψει, ακόμα – ακόμα και να σκοτώσει! Μπορεί να είμαι ο μόνος που αισθάνεται έτσι; Μακάρι να είμαι ο μόνος. Πολύ φοβάμαι όμως ότι οι περισσότεροι Έλληνες κάπως έτσι αισθάνεται.

Θα ήθελα να γράψω κι άλλα, αλλά δεν μου έχει μείνει «όρεξη» να συνεχίσω. Το μυαλό μου τρέχει συνεχώς στην καταστροφή της χώρας μου που έρχεται με γοργούς ρυθμούς. Θα σταματήσω κάπου εδώ και εύχομαι – δυστυχώς πάνα βγαίνω αληθινός – να βγω ψεύτης, αλλά μάλλον δεν το βλέπω. Εύχομαι καλή τύχη σε όλους μας και μακάρι να είναι ένας εφιάλτης όλα αυτά που ζούμε.