ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ...

Τελικά ο μέγας και πολύς Γιωργάκης – νομίζαμε ότι ήταν Γιωργάκης – καταφέρνει να περνάει ότι θέλει μιας και κάποιοι του έδωσαν την πολυτέλεια της πλειοψηφίας. Τώρα θα μου πεις ότι κατάφερε να μας ξεγελάσει με το περίφημο εκείνο «Λεφτά υπάρχουν...». Μπορεί, αλλά και πάλι είμαστε ασυγχώρητοι μιας και θα έπρεπε να είχαμε καταλάβει από την αρχή ότι το πράγμα βρομούσε.

Ήταν δυνατόν ο Κώστας Καραμανλής (ο ανίκανος), να έλεγε ότι θα πάρει σκληρά μέτρα; Γιατί δεν μας είχε κάνει καμιά εντύπωση τότε. Ο μεν ένας αυτοκτονούσε πολιτικά, ο δε άλλος μας χάιδευε τα αφτιά. Άρα θα έπρεπε να είμαστε πολύ πιο «ψαγμένοι». Κι όμως, έχω την εντύπωση ότι και σε επόμενες εκλογές, θα κάνουμε πάλι τα ίδια και ίσως ακόμα χειρότερα.

Για να απαλλαγούμε από το επάρατο ΠΑΣΟΚ και τον Γιώργο Παπανδρέου, θα πάμε και θα δώσουμε την απόλυτη πλειοψηφία στο άλλον χειρότερο τον Σαμαρά. Ξυπνήστε, μη κάνετε καμιά τέτοια ηλιθιότητα, γιατί αυτή την φορά καήκαμε με την κηροζίνη.

Ας αφήσουμε πλέον το παρελθόν πίσω μας. Κανένα έλεος για τα δύο βρομερά αυτά κόμματα που είναι της ίδιας σχολής. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν μας έχουν προσφέρει τίποτα παραπάνω από πίκρες. Φτάνει πια. Κάναμε πλούσιες τις ίδιες και τις ίδιες οικογένειες. Επιτέλους βρε αδερφέ, ας δοκιμάσουμε κάτι άλλο κι αν δεν μας κάνει, το στέλνουμε στο διάβολο. Στο κάτω – κάτω ας πειραματιστούμε, αυτοί τόσα χρόνια πειράματα δεν κάνουν στα κεφάλια μας;

Το μόνο κακό είναι, ότι πλέον είναι πολύ αργά για να σώσουμε την πατρίδα μας από τα δόντια των τσακαλιών που είναι όλοι αυτοί οι κομισάριοι και υπηρέτες της παγκόσμιας κυβέρνησης. Το κακό είναι ότι θα μας κρίνει η ιστορία σαν τον λαό που επέτρεψε (λόγο δειλίας), στον ηγέτη του να ανοίξει την πόρτα ώστε να υποταχθούν και όλοι οι υπόλοιποι (οικονομικά ασθενέστεροι), λαοί της Ευρώπης.

Πώς είπατε; τι φταίμε εμείς; Κι όμως, αν από την αρχή του είχαμε κόψει τον αέρα κια τον είχαμε στείλει στην πατρίδα του την Αμερική, τότε όλα τώρα μπορεί να ήταν τελείως διαφορετικά. Δυστυχώς όμως, μείναμε να μας τρέχουν οι μύξες από το κλάμα, επειδή κάποιοι πέθαναν από προβοκατόρικη ενέργεια στην τράπεζα. Λες και το μέλλον θα μας το προσέφεραν οι πεθαμένοι.

Τώρα πλέον μείναμε με τους πεθαμένους μας και μάλιστα κοντεύουμε να πεθάνουμε όλοι από τα κτηνώδη μέτρα που παίρνει ο αδίστακτος, πουλημένος αυτός τύπος. Αλήθεια, εμείς κλάψα με τους νεκρούς της τράπεζας, άραγε εμάς όλους θα βρεθεί άραγε κανείς να μας κλάψει; Αυτά και εις άλλα με υγεία. Τώρα το ρίξαμε και στις παραλίες και όταν έρθει ο χειμώνας, θα ψάχνουμε μαγκάλι για να ζεσταθούμε...