Φτάνει η επανάσταση του πληκτρολογίου...

Τελικά δεν αξίζει να αγωνίζεται κανείς για αυτό τον δειλό λαό. Κάποιοι από εμάς κατεβήκαμε χθες στο Σύνταγμα με την ελπίδα ότι θα είμαστε μυριάδες. Κι όμως, δεν είμαστε παρά λίγοι άνθρωποι που κινδυνεύαμε ανά πάσα στιγμή να φάμε το ξύλο της αρκούδας.

Τελικά οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε παρά οι επαναστάτες του πληκτρολογίου. Δεν λέω να μη γράφεις τις σκέψεις σου ή την διαμαρτυρία σου μέσα από blogg, αλλά όταν πρέπει κανείς να κατέβει στο πεζοδρόμιο να το κάνει και όχι απλά να περιμένει από κάποιους άλλους να δει πόσο ξύλο θα φάνε και να αρχίσει να γράφει πάλι στο μπλοκ του για το πόσο γουρούνια είναι οι μπάτσοι.

Για αυτό από εδώ και πέρα δεν πρόκειται να κατέβω ξανά στον δρόμο, ούτε πρόκειται να γράψω κατά των πολιτικών, γιατί χθες αισθάνθηκα ότι είμαι ο μεγαλύτερος ηλίθιος αλλά και ο μοναδικός που έχω πρόβλημα με τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση.

Φαίνεται λοιπόν ότι ο μοναδικός μαλάκας Έλληνας είμαι εγώ και μερικοί άλλοι που βρεθήκαμε στο Σύνταγμα. Είμαι μαλάκας που δεν βγάζω χρήματα, αλλιώς δεν εξηγείται που είμαστε τόσο λίγοι εκεί κάτω.

Πρέπει λοιπόν να ζητήσω συγνώμη από τους πολιτικούς, που επειδή είμαι ένας μαλάκας εργαζόμενος και αποτυχημένος, πάω να βάλω την ηλιθιότητα μου σαν δικαιολογία για να φωνάξω να πάρουν τα χαράτσια πίσω. Όπως είδα λοιπόν, όλοι οι άλλοι Έλληνες αποδέχονται τα μέτρα, που σημαίνει ότι μόνο μερικοί από εμάς έχουν το πρόβλημα. Ντρέπομαι κύριε Παπανδρέου για την ηλιθιότητα μου και φυσικά την ανικανότητα μου να ανταποκριθώ στα δίκαια μέτρα που επιβάλετε.

Πρέπει επίσης να ζητήσω συγνώμη και από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες που μπορεί να τους ενόχλησα κατεβαίνοντας στο Σύνταγμα να διαλαλήσω την ανικανότητα μου ο κόπανος, να πληρώσω το δίκαιο χαράτσι και το κόψιμο του μισθού μου. Ας ήμουν λοιπόν άξιος όπως όλοι οι άλλοι Έλληνες να μπορούσα να πληρώσω.

Συγνώμη για άλλη μια φορά. Αλλά από εδώ και πέρα θα ασχοληθώ με τις τηλεοπτικές βλακείες και για το τι βρακί φοράει η μια και η άλλη, θα κάνω κάθε μέρα το πετσάκι μου αεροπλανάκι μαζί τους, μόνο έτσι θα αισθανθώ μέλος της ελληνικής κοινωνίας. Ευχαριστώ όλους εσάς που με διαβάσατε. Σας εύχομαι καλή συνέχεια και καλή πρόοδο σε ότι κάνετε...