Ας κάνουμε κάτι και εμείς επιτέλους.

Τελικά πιάσαμε ή δεν πιάσαμε πάτο; Αν με ρωτήσετε δεν μπορώ να σας απαντήσω. Ξέρετε γιατί; Διότι, ενώ όλοι μας λέμε ότι δεν έχουμε λεφτά, εντούτοις αν βγει κανείς έξω, θα δει χιλιάδες αυτοκίνητα να μπλοκάρουν τους δρόμους, το βράδυ τα ίδια, τα μαγαζιά τα περισσότερα είναι γεμάτα και φυσικά σε κάθε ευκαιρία τρέχουμε στις παραλίες και ξοδεύουμε αρκετά χρήματα για ένα απλό πλατσούρισμα.

Άρα κάτι δεν πάει καλά στο ελληνικό σύστημα. Γιατί αν πραγματικά είχαμε πιάσει πάτο, τώρα θα έπρεπε οι περισσότεροι από εμάς δεν θα μπορούσαμε να βάλουμε ούτε σταγόνα βενζίνης για να πάμε στις δουλειές μας, αλλά θα χρησιμοποιούσαμε τα Μέσα Μαζικής μεταφοράς.

Φυσικά και υπάρχουν κάποιοι που έχουν πιάσει πάτο, αλλά απ’ ότι φαίνεται είναι οι λίγοι. Δεν είναι δυνατόν από την μια να παραπονιέστε ότι δεν έχετε να πληρώσετε τους λογαριασμούς και από την άλλη να τρέχετε σε όλες σχεδόν τις συναυλίες που γίνονται. Στο κάτω – κάτω η συναυλία είναι είδος πολυτελείας, μπορείς να κάνεις και χωρίς τον κόπανο που θα ανέβει εκεί επάνω στο σανίδι για να σου τραγουδήσει τραγούδια του που τα έχεις ακούσει χιλιάδες φορές μέχρι τώρα.

Πρέπει δηλαδή ντε και καλά ο κάθε είδος καλλιτέχνη, να γεμίσει την τσέπη του και μη τυχόν καταλάβει και αυτός στο πετσί του την κρίση. Κάποιοι έχουν βάλει στο DNA τους ότι θα πρέπει να πηγαίνει σε συναυλίες για να είναι in αλλιώς θα κατηγορηθεί από άλλους ότι δεν είναι in.

Αυτά λοιπόν βλέπουν στην κυβέρνηση (και πολλά άλλα), τα ίδια βλέπει και ο δανειστής μας και έτσι ζητάει συνεχώς νέα μέτρα. Φυσικά κανένα κόμμα δεν αναλαμβάνει να μιλήσει στον λαό, να μάθει ο λαός ότι ορισμένα πράγματα, ακόμα και αν έχει την δυνατότητα να τα κάνει, δεν πρέπει να τα κάνει. Κάποιοι μάλιστα παραπονιούνται γιατί οι κακοτέχνες δεν κάνουν κάτι για τον λαό.

Σας ρωτάω λοιπόν, όταν ο κακοτέχνης περνάει καλά, αφού εσείς τον πληρώνετε, γιατί να ενδιαφερθεί για εσάς και πώς περνάτε; Τόσα θέατρα στην Αθήνα και τα περισσότερα γεμίζουν. Πώς είναι δυνατόν; Άρα λοιπόν κάτι υπάρχει σάπιο στην ελληνική κοινωνία. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι αν δεν κάνουμε κάτι και εμείς, μη περιμένουμε να μας βοηθήσει κανείς.

Πάντως εγώ το είχα πει από την πρώτη μέρα που υπόγραψαν το μνημόνιο. Είχα γράψει τότε. «Υπόγραψαν την θανατική καταδίκη της χώρας...» και δυστυχώς βγήκα για άλλη μια φορά αληθινός. Δυστυχώς σας λέω, ότι αν δεν απομακρύνουμε με βίαιο τρόπο τους σημερινούς πολιτικούς, τότε αυτή η χώρα δεν θα υπάρχει σε μερικά χρόνια...