ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Είπα να γράψω αύριο για την μέρα που έγινε η έκρηξη στο Τσερνομπίλ, αλλά τελικά αποφάσισα να πω σήμερα αυτά που θυμάμαι για κείνη την ημέρα πριν από είκοσι τρία χρόνια.

Ήμουν κάπου 28 χρονών τότε που έγινε το «ατύχημα» στο Τσερνομπίλ. Τα γεγονότα φυσικά τα μαθαίναμε με δόσεις, αφού οι πληροφορίες έφταναν με το σταγονόμετρο.

Φυσικά οι επιστήμονες διαβεβαίωναν τον κόσμο ότι δεν υπήρχε κίνδυνος. Ούτε τότε τους πίστεψα, όπως φυσικά δεν τους πιστεύω ούτε και σήμερα για ότι λένε και ότι κάνουν, αφού κι αυτοί αποτελούν έναν ακόμα πυλώνα στήριξης του αναίσχυντου συστήματος.

Είναι φανερό ότι ποτέ δεν μάθαμε ούτε και θα μάθουμε την απόλυτη αλήθεια. Κι όμως είμαι σίγουρος ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει μετά από εκείνο το φοβερό γεγονός.

Αν ποτέ έλεγαν την αλήθεια, είναι σίγουρο ότι πολλοί λαοί στον κόσμο δεν θα ήθελαν κοντά τους τέτοια φονικά εργοστάσια. Όσο για αυτά που λένε και καλά θα έχουμε φθηνότερη και πιο καθαρή ενέργεια είναι αρλούμπες ολκής για να πλουτίζουν τα κράτη εκείνα που κατασκευάζουν αυτά τα φονικά συστήματα.

Άλλωστε για αυτό όλες οι μεγάλες δυνάμεις δεν θέλουν να αναπτύσσουν και αλλά κράτη τέτοια τεχνογνωσία για να είναι αυτοί οι αποκλειστικοί προμηθευτές τους. Αν παραδείγματος χάρη το Ιράν σήμερα παράγγελλε να του φτιάξουν οι άλλοι ένα πυρηνικό εργοστάσιο, αμέσως θα γινόταν δεκτό το αίτημα του, χωρίς καμιά δεύτερη κουβέντα.

Όλα είναι δώσε πάρε, πάει και τελείωσε αδέρφια. Πολλά πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα βλέπουμε σε τούτο τον κόσμο. Αλλά τι σας τα λέω, πολλοί από σας τα ξέρετε καλύτερα από εμένα. Ο μόνος λόγος που αναφέρομαι είναι μπας και καταφέρουμε να ξυπνήσουν και κάποιοι άλλοι που κοιμούνται κάτω από τα αστέρια και πληρώνουν ξενοδοχείο.

Αυτά και ας ελπίσουμε ότι ποτέ δεν θα επαναληφθεί αυτό το τρομερό γεγονός που σίγουρα έχει επηρεάσει την υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων που κανείς τους δεν υποψιάζεται ότι μεταφέρει στην επόμενη γενιά πολλά και μεγάλα προβλήματα…