ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΜΗΧΑΝΗΣ ΚΑΛΑ ΣΤΗΜΕΝΑ

Η είδηση λέει ότι οι αμερικανική κυβέρνηση εκφράζει την βαθιά της θλίψη για τους νεκρούς, άμαχους Αφγανούς. Ω, πόσο όμορφα στολισμένες λέξεις. Γιατί άραγε υπάρχει η ανάγκη να εκφράσουν κάποιο και καλά συναίσθημα για κάποιους που οι ίδιοι σφάγιασαν;

Είναι ίσως το νέο μοντέλο του εικοστού πρώτου αιώνα. Σε σκοτώνω μεν, αλλά δεν μπορείς να πεις. Σου ζητάω συγνώμη και έτσι καθαρίζουμε το αίμα από τα χέρια μας.

Προσωπικά πιστεύω, ότι θα ήταν πολύ καλύτερα αυτός που έσφαξε να συνεχίσει να το κάνει και να μη κρύβετε πίσω από κουβέντες τύπου παράπλευρες απώλειες.

Θα ήταν πολύ καλύτερα να μας πουν : «Θέλω να έχω υπό τον δικό μου έλεγχο το όπιο…είμαι ισχυρότερος, άρα επικρατεί το δικό μου δίκαιο…». Βέβαια κάτι τέτοιο θα ξεσήκωνε πολλούς λαούς και ίσως άρχιζε η παγκόσμια αντίσταση.

Άλλωστε ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος τους δίδαξε πολλά. Και τότε όλοι αυτοί του απεχθούς συστήματος θέλησαν να επιβάλλουν αυτά που επιβάλλουν και σήμερα μέσω όμως ενός παλαβού που ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ.

Οι λαοί αντιστάθηκαν τότε. Τώρα όμως, δεν ξέρουν ποιος ακριβώς είναι ο εχθρός τους, δεν ξέρουν ποιον να πολεμήσουν και έτσι καταφέρνουν να επιβάλουν σε όλο τον κόσμο το απόλυτο καθεστώς τρόμου.

Εξασκούν παντού την φασιστική εξουσία, που είναι όμως καλά καλυμμένη κάτω από τον μανδύα της δήθεν δημοκρατίας, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα που αυτοί θέλουν.

Μακάρι κάποτε οι λαοί (οι δήθεν πολιτισμένοι), να ξυπνήσουν από τον βαθύ λήθαργο της αδηφάγου υπέρ-κατανάλωσης που τους έχουν ρίξει. Μάλλον όμως θεωρό πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς μιας και ο μηχανισμός που έχουν στήσει όλοι αυτοί οι άθλιοι είναι πολύ καλά μελετημένος.

Μια μόνο ελπίδα υπάρχει. Η ελπίδα αυτή είναι ότι καμιά «μηχανή» δεν είναι τέλεια. Όλες έχουν κάποια ατέλεια, αρκεί να βρεθεί κάποιος να βρει που υπάρχει αυτή η ατέλεια και να σπάσει τα γρανάζια της…