Μυαλά γεμάτα σκουπίδια…

Μια από τις προηγούμενες μέρες και καθώς προσπαθούσα να γράψω το κείμενο που ήθελα να παραδώσω στον συντάκτη του περιοδικού, το μάτι μου έπεσε στην ανοιχτή τηλεόραση. Με ύφος σοβαρό ο τηλεπαρουσιαστής ανακοίνωνε ότι θα παρουσίαζε ρεπορτάζ με πιστούς που πήγαν για προσκύνημα κάποιας εικόνας. Σταμάτησα να γράφω, βλέπεις πάντα μου άρεσε να παρακολουθώ την απόλυτη ηλιθιότητα του κάθε Κατίνου και Κατίνας.

Ένας χαμός γινόταν, έγδερναν τα γόνατα τους, προσπαθούσαν να προκαλέσουν στον εαυτόν τους τον πόνο, λες και κάποιοι άγιοι ή ο Θεός θα ήθελε να τους δει να βασανίζονται για να ευχαριστιέται. Τώρα αν πιάσεις έναν από αυτούς και τους μιλήσεις για τους αρχαίους θεούς θα σου πουν ότι δεν είναι ειδωλολάτρες. Κι όμως αυτοί οι ίδιοι είναι που χτυπιούνται σα τα χταπόδια μπροστά σε ένα ξύλο (εικόνα).

Κάποιοι «πετάνε» ένα : «…μα είναι θαυματουργή εικόνα…» και καθαρίζουν, χωρίς να σκεφτούν πότε έκανε θαύμα; Αλήθεια έχει τόσο μισαλλοδοξία μέσα του αυτός ο θεός της «αγάπης» ώστε πρώτα να βάζει τον πιστό του να κοντεύει να πνιγεί και μετά κάνει θαύμα και τον σώζει;

Πρώτα προκαλεί δεινά και μετά κάνει και ένα θαύμα μόνο και μόνο για να δείξει ότι υπάρχει; Ε, μα τότε δεν πρέπει να λέγετε θεός της αγάπης, αλλά θεός του μίσους και της μισαλλοδοξίας. Άσε πια εκείνα τα περίφημα θαύματα που κάποια (από την κλίκα του θεού και αυτή), παρουσιάζονταν στους ορθόδοξους χριστιανούς φαντάρους και τους οδηγούσε στην μάχη κάνοντας τους να επικρατούν κατά των άλλων φαντάρων που σημειωτέον πίστευαν και αυτοί στην ίδια γυναίκα αλλά ήταν καθολικοί. Με λίγα λόγια η ίδια γυναίκα τα έβαζε με τον ίδιον της τον εαυτό. Μάλλον έχουμε να κάνουμε με διχασμένη προσωπικότητα ε;

Επιτέλους ρε παιδιά, ας αδειάσουμε τα μυαλά μας από τα σκουπίδια που τόσους αιώνες ή μάλλον χιλιάδες χρόνια κάποιοι προσπαθούν να μας τα γεμίσουν. Μόνοι είμαστε, όπως κάθε πράγμα στο σύμπαν. Όλα τα άλλα είναι απλός μια παρηγοριά και ένα άλλοθι για να μπορούμε να φορτώνουμε τις μαλακίες μας. Μη νομίζετε ότι όλοι αυτοί που προσκυνάνε ότι την άλλη κιόλας στιγμή δεν θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να χαλάσουν την ευτυχία του διπλανού τους και μετά θα πουν : «…αχ τι έπαθε ο καημένος, αλλά ο θεός τον τιμώρησε, θέλημα θεού…», έτσι απαλλάσσουν τον εαυτόν τους από αυτό που οι ίδιοι προξένησαν.

Δεν υπάρχουν θεοί, όλα είναι κατασκευάσματα που εξυπηρετούν κάποιους μιας και κάποιοι με τα μυαλά γεμάτα σκουπίδια, δέχονται όλες αυτές τις μαλακίες. Προσπαθούν να τρομοκρατήσουν με κολάσεις και παράδεισους τους ηλίθιους, γιατί αυτοί οι ίδιοι που δήθεν είναι υπηρέτες τους θεού, αντί να θέλουν να πεθάνουν μιας και έχουν και το μέσο να πάνε σ’ αυτό που λένε παράδεισο, εκείνοι τρέμουν μπροστά στην ιδέα του θανάτου, γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι εδώ είναι και η κόλαση (κόλαση όταν δεν περνάς καλά στην ζωή) και ο παράδεισος (όταν τα έχεις όλα). Όλα τα άλλα είναι μαλακίες και τίποτα παραπάνω. Αλλά επειδή άφησα την δουλεία μου στην μέση και νευρίασα κιόλας, θα ήταν καλύτερα να σταματήσω εδώ και όταν δεν θα έχω δουλειά να συνεχίσω…