ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ

Θεωρό υποχρέωση μου να γράψω μερικές γραμμές αφιερωμένες στην αιματηρή ημέρα της πρωτομαγιάς. Όχι γιατί θέλω να πω τα γνωστά τετριμμένα και χαζά των τηλεοπτικών εκπομπών, που όλο τους το βάρος το ρίχνουν στην άνοιξη και το πανηγύρι που στήνουν κάθε χρόνο για τα λουλούδια.

Δεν έχω τίποτα με τα λουλούδια, αντιθέτως είναι τόσο όμορφα να τα βλέπεις να ανθίζουν, αλλά όμως δεν μπορεί κανείς και δεν έπρεπε να καπελώσει την εργατική απεργία μόνο και μόνο για να κάνει όλους εμάς να ξεχάσουμε το πόσο αίμα χύθηκε κάποτε τούτη την ημέρα.

Διάβασα ένα πολύ ωραίο κείμενο από το πολύ όμορφο blog του Καφενείο Χαλαρά για την αυριανή ημέρα. Κι όμως, κατάφεραν με τα τσιράκια τους, τους δημοσιογράφους (έρχεται και αυτών οι ώρα, αφού σε λίγο το σύστημα δεν θα τους χρειάζεται), να μετατρέψουν την απεργία σε γιορτή των λουλουδιών.

Βέβαια ακόμα και τα δήθεν αριστερά κόμματα συμπράττουν εδώ και χρόνια σ’ αυτή την «σφαγή» της απεργίας και του εργατικού κινήματος.

Είναι δυνατόν να είσαι αριστερό κόμμα και να διασπάς όλο το εργατικό κίνημα μόνο και μόνο για να έχεις την χαρά να κατευθύνεις εσύ; Τι πάει να πει δηλαδή το κάθε κόμμα να κάνει δική του συγκέντρωση;

Αυτό αριστεροί μου ιθύνοντες είναι βούτυρο στο ψωμί του κεφαλαίου. Άρα μάλλον είστε όλοι σας ίδιοι. Μακάρι να μπορούσα να πω την λέξη που όλοι μας λέμε όταν είμαστε στην παρέα. Θα την πω όμως μέσο ενός παλαιού συγκροτήματος.

Ε, εσείς; Αριστεροί, Δεξιοί και κεντρώοι πολιτικοί μου, να πάτε να… Άγαμοι Θύται, ακούσετε το συγκρότημα…