Η ΕΠΙΜΟΝΗ ΜΑΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΚΑΤΑΝΤΑΕΙ ΥΠΟΠΤΗ

Τι γίνετε επιτέλους με όλους αυτούς διάλογους που ανοίγουμε με τους τούρκους που σε κάθε ευκαιρία μας την «χώνουν»; Πρόσφατα ακόμα πήγε ο πρόεδρος τους στα Σκόπια και μίλησε όσο μπορούσε πιο αιρετικά εναντίον της χώρας μας. Είναι ξέρετε πολύ περίεργο, αλλά όταν με κάποιον κάνεις ή προσπαθείς να κάνεις ένα φιλικό διάλογο κάνει και ο άλλος μερικά πράγματα ώστε να ευχαριστήσει και εσένα.
Εδώ όμως δε κάθε ευκαιρία οι τούρκοι κοιτάνε πώς θα «πικράνουν» τον συνομιλητή τους χωρίς να βάζουν ούτε σταγόνα νερού στο κρασί τους. Άρα γιατί εμείς ια πρέπει συνεχώς να είμαστε ενδοτικοί απέναντι τους. Ξέρετε οι ανταλλαγές επισκέψεων έχει σκοπό να δημιουργηθούν κάποιες ποιο φιλικές σχέσεις μεταξύ αυτών που ανταλλάσσουν επισκέψεις.
Εκτός αν κάποιος άλλος πολύ ισχυρός κρύβετε πίσω απ’ όλα αυτά και ας λέει η κόρη του δράκουλα (λέω δράκουλα γιατί φοβάμαι ότι έστω και μια απλή αναφορά στο όνομα αυτό μπορεί να προκαλέσει κατάρρευση του ιστολογίου μου) ας λεεί λοιπόν ότι και καλά καμιά χώρα δεν μπορεί να πιέσει κάποια άλλη.
Βέβαια θα υπάρξουν και αυτοί που θα πουν : «…και τι θέλεις να γίνει δηλαδή; Να μη κάνουμε καμιά προσπάθεια;». Δεν λέω αυτό, να κάνουμε και εκατό και χίλιες προσπάθειες όχι όμως να είναι μονόπλευρες. Όχι μόνο η μια πλευρά να προσπαθεί και οι άλλη πλευρά να δείχνει και να είναι ανένδοτη, διότι έτσι δεν μπορούμε να πετύχουμε τίποτα, εκτός και αν του τα δώσουμε όλα. Μήπως κάτι τέτοιο κρύβετε πίσω από αυτή μας την επιμονή; Δεν φτάνουν οι γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο; Δεν φτάνει ότι σε κάθε ευκαιρία οι τούρκοι προσπαθούν να εγείρουν Θρακικό ζήτημα; Τι πρέπει τελικά να γίνει; Μήπως θα πρέπει να τους δώσουμε αυτά που θέλουν και ακόμα περισσότερα; Αν είναι έτσι όμως δεν χρειάζονται οι διάλογοι επί των διαλόγων μόνο και μόνο για να ρίχνουμε στάχτη στα μάτια του λαού.