Πού το πάνε οι καπιταλ(η)στές;

Φαίνετε πως άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά με το σύστημα που χιλιάδες χρόνια τώρα προσπαθούν να εφαρμόσουν, αλλά ποτέ δεν τους βγαίνει. Βέβαια πάντοτε διατηρούν την ελπίδα τους, ότι και καλά τώρα θα τους βγει. Η ακρίβεια άρχισε να κάνει τους ηλίθιους φτωχούς να αγανακτούν όλο και περισσότερο. Από την άλλη οι πλούσιοι δεν ξέρουν πώς να κάνουν εμφανή τον υπέρ πλουτισμό τους.

Τώρα θα ήθελαν να μοιράσουν μερικά λεφτά και στους ηλίθιους πεινασμένους, αλλά ξέρουν καλά ότι κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε κακό προηγούμενο. Έτσι καταφεύγουν πάντοτε στην εύκολη λύση ενός παγκόσμιου πολέμου, έτσι ώστε να ανακατέψουν και πάλι την βρώμικη και σημαδεμένη τράπουλα τους.

Μέχρι στιγμής η ατμόσφαιρα βρωμάει μπαρούτι, έτσι όπως βρώμαγε λίγο πριν τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, όπως και πριν τον Β’ παγκόσμιο. Βλέπεις οι λεγόμενες «αριστοκρατικές» οικογένειες, χιλιάδες χρόνια τώρα έχουν πιπιλήσει τα μυαλά των ηλίθιων με πατρίδες, θρησκείες και άλλες τέτοιες βλακείες, ενώ οι ίδιοι ούτε θρησκείες, ούτε πατρίδες έχουν.

Αυτοί ξέρουν και παζαρεύουν τα παιδιά τους, τις οικογένειες τους και φυσικά τις πατρίδες τους αρκεί να βγάλουν όσα περισσότερα χρήματα γίνετε. Κι όμως αν μπορούσαμε όλοι εμείς οι ηλίθιοι να ενωθούμε και να πούμε ότι είμαστε ένα πράγμα, που απλά έχει γεννηθεί σε τούτο τον πλανήτη που λέγετε Γη και όλοι μαζί έχουμε μια πατρίδα που ακούει στο όνομα Γη, τότε πολλά θα άλλαζαν.

Ξέρουν όμως πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, μιας και οι πολλοί είναι αδύνατον να συνεννοηθούν, ενώ εκείνοι που είναι λίγοι άνετα μπορούν να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να τα βρουν μεταξύ τους. Το χειρότερο δε απ’ όλα είναι ότι ακόμα υπάρχουν ηλίθιοι που πιστεύουν σε κόμματα και ηγέτες, θρησκείες και άλλες μαγιές, που φυσικά ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι θεοί και δαίμονες είναι υπαρκτοί. Βέβαια λένε ότι το γράφουν τα «ιερά» βιβλία, αλλά τους απαντάω ότι και τα βιβλία αυτά τα έγραψαν κάποιοι πονηροί μάγκες, άρα μη μας φλομώνετε με τις εμμονές σας.

Δυστυχώς το θέμα δεν εξαντλείται μέσα σε δέκα γραμμές κειμένου, αλλά εκείνο που πλησιάζει και μάλιστα με γοργούς ρυθμούς είναι ένας μεγάλος πόλεμος, μιας και κάθε φορά που διαλύετε μια αυτοκρατορία, θα πρέπει να γίνει και μια αναδιανομή των εδαφών της, αλλά και των συμμάχων της. Ο Αμερικάνικος αετός άρχισε να χάνει τα πούπουλα του και προσπαθεί με κάθε τρόπο να δείξει τα σαπισμένα του νύχια. Μπορεί ακόμα να πιάνει θηράματα, αλλά το ράμφος του έχει μαλακώσει τόσο ώστε του είναι αδύνατον πια να ξεσκίσει σάρκες και φυσικά σε λίγο θα είναι και χωρίς καθόλου κεφάλι.