ΤΟ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Κάποτε ήταν το λίκνο της δημοκρατίας, τώρα είναι το λίκνο της παρανομίας. Με ποιο δικαίωμα κάποιοι αποφάσισαν ότι σαν έλληνας πολίτης μου απαγορεύετε να πλησιάσω την πρωτεύουσα μου; Με ποιο δικαίωμα μου απαγόρευσαν την πρόσβαση μου στο κέντρο; Τώρα θα μου πεις αυτά μου υποσχέθηκε η Νέα Δημοκρατία με τον σεμνό και ταπεινό αρχηγό της. Μου το είπε καθαρά ο άνθρωπος. Θα κάνω επανίδρυση του κράτους μου είπε και φυσικά την έκανε.

Το κράτος μας επιτέλους επανιδρύθηκε. Ανήκει στους μετανάστες, που φυσικά διαθέτουν δικό τους στρατό που μου απαγορεύει να περπατήσω στα μέρη που κάποτε μπορούσα να περπατήσω. Μαύροι, άσπροι, κίτρινοι κάνουν ότι θέλουν. Κρατάνε χαντζάρες στα χέρια, κρατάνε τσεκούρια και κουμπούρες, το κράτος μου, εμένα του έλληνα φορολογούμενου βρίσκετε υπό κατάληψη.

Δυστυχώς κανείς από τους αριστοκράτες δεν ενδιαφέρετε για αυτό. Όλοι τους προστατεύονται από πενήντα και εκατό αστυνομικούς ο καθένας. Εγώ όμως ο απλός πολίτης από ποιον προστατεύομαι; Από κανέναν, με αναγκάζουν να κλειστό στο σπίτι μου και να παρακολουθήσω τα σκουπίδια που μου σερβίρουν τα τηλεοπτικά κανάλια, με αναγκάζουν να πνίγω τον πόνο μου στα βρώμικα κομμάτια πίτσας.

Ξέρουν καλά ότι δεν πρόκειται να αντιδράσω γιατί απλά φρόντισαν να με κοιμίσουν, να με κάνουν έρμαιο τους. Προσέξτε όμως, γιατί κάποτε και τα πρόβατα ξυπνάνε και τότε γράψτε αλίμονο Κασσάνδρες του κερατά. Μας έχετε φθάσει στο αμήν. Κάντε κάτι πριν ξεσπάσει πόλεμος. Δεν μπορούμε, δεν ανεχόμαστε πλέον άλλα σκουπίδια. Πρέπει όλα αυτά τα καθάρματα που έχουν έρθει στην χώρα να πάρουν επιτέλους τον μπούλο.

Πάψτε πια να πιπιλάτε όλοι την πικρή καραμέλα του ρατσισμού, έχουν πλέον χαλάσει τα δόντια μας από την καραμέλα που μας σερβίρετε για να εισπράττετε τα 400€ για κάθε υποκείμενο που βάζετε στην χώρα. Μη τραβάτε άλλο το σχοινί, έχει φθαρεί και θα σπάσει, πρέπει να το καταλάβετε επιτέλους, θέλω να κυκλοφορώ στην χώρα μου ελεύθερος, όπου θέλω και ότι ώρα θέλω και σε όποιον αρέσει, διαφορετικά άντε στο διάβολο όλοι τους. Να πάνε στις χώρες τους και όχι να με φορολογείτε (σεμνά και ταπεινά) για να ταΐζετε τούτα τα αποβράσματα στις φυλακές. Όταν πάρει ο πολίτης τον νόμο στα χέρια του, τότε κάποιοι θα αρχίσουν πάλι να πέφτουν από τα σύννεφα.

Με μια λέξη Αϊ στο διάβολο πια…