ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΑΣ

Το φαινόμενο που λέγετε έλληνας, μάλλον δεν θα πρέπει να έχει ταίρι όσο και να ψάξεις σε ολόκληρη την υφήλιο. Σε όλα είμαστε τελευταίοι, σε όλα βρίσκουμε άλλοθι και πάντοτε μας φταίνε όλοι οι άλλοι. Πάντα έχουμε δίκιο εμείς και οι άλλοι λάθος. Δεν ξέρουμε τι πάει να πει αυτοκριτική. Περιμένουμε πάντα από τους άλλους να μας δώσουν το δίκιο μας. Κάνουμε τους τσαμπουκάδες ενώ τις περισσότερες φορές κλάνουμε πόμολα.

Ξέρω ότι τώρα κάποιοι από σας θα τα «πάρουν» στο κρανίο με αυτά που γράφω. Πιστέψτε με όμως ότι και εμένα με πονάνε, αλλά κάποτε πρέπει να μάθουμε να τιμούμε τους προγόνους μας και να τους ξεπερνάμε και όχι να πιανόμαστε από αυτούς. Μας άφησαν μια πολύ βαριά κληρονομιά που φροντίσαμε να εξανεμίσουμε στους πέντε ανέμους και φυσικά πάλι οι άλλοι μας έφταιγαν.

Δεν αναρωτιόμαστε, όταν με περισσή ευκολία κατηγορούμε το κράτος, ότι και καλά δεν κάνει τίποτα για μας, δεν λέμε όμως ότι το κράτος είμαστε εμείς και κανένας άλλος. Μας ακριβαίνουν τα πράγματα και το μόνο που έχουμε να πούμε είναι : «…μα τι κάνει το κράτος;». Κι όμως θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα αν λέγαμε «…ρε γαμώ το, τι κάνω εγώ σαν άτομο για να μη με πηδάνε οι βιομήχανοι;».

Σε όλο σχεδόν τον κόσμο, ο λαός κάτι προσπαθεί να κάνει ο ίδιος πρώτα και μετά εξασκεί πίεση στους αντιπροσώπους του να βάλουν κάποια τάξη. Εμείς όμως τίποτα. Μονίμως καθισμένοι στην πολυθρόνα μας, με τα μάτια καρφωμένα στην plasma τηλεόραση μας και με τα αυτιά ορθάνοιχτα, να περιμένουμε τις ηλιθιότητες που θα μας πουν από τα τηλεοπτικά παράθυρα κάποιοι καλά βολεμένοι δημοσιογράφοι και μετά να μονολογήσουμε : «Μπράβο βρε, είδες τι ωραία που τα είπε ο τάδε ή ο δείνα;», και έτσι ήσυχοι πλέον ότι αυτά τα καλά βολεμένα όντα τα άκουσε η κυβέρνηση και θα κάνει κάτι για μας.

Αμ δεν είναι έτσι τα πράγματα. Αυτά τα τσιράκια των τηλεοπτικών καναλιών δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να παίζουν τον ρόλο της βαλβίδας στην χύτρα ταχύτητας της κοινής γνώμης. Αν εμείς δεν κάνουμε κάτι, πρώτα σαν άτομα και μετά σαν σύνολο, κανείς από αυτούς που κυβερνούν δεν πρόκειται να κάνει κάτι για μας. Αφού πολύ απλά ξέρουν ότι θα τους ψηφίσουμε και πάλι, αν όχι τους ίδιους, κάποιους άλλους που θα ανήκουν όμως στο ίδιο σύστημα με άλλη ετικέτα και άλλο χρώμα.

Οι πολυθρόνες είναι καλές έλληνες μου, μόνο όταν έχεις λυμένα όλα σου τα προβλήματα. Τα βάζουμε πολλές φορές με τους Σκοπιανούς, τους Τούρκους ή τους αμερικάνους. Κι όμως αυτοί πολύ καλά κάνουν και διεκδικούν τα δικά τους συμφέροντα. Εμείς όμως πώς πιέζουμε τους κυβερνώντες μας; Με ευχολόγια και παροτρύνσεις; Αμ αυτά δεν λύνουν τα προβλήματα μας. Εξάλλου τους ηγέτες μας εμείς τους διαλέγουμε και τους κάνουμε ηγέτες. Δεν μπορείς ξαφνικά να θέλεις να πάρει και πάλι την εξουσία το κόμμα που έχει για αρχηγό του έναν που χόρευε (παραλίγο να χορέψει και τον χορό της κοιλιάς σαν γιουσουφάκι) μπροστά τον υπουργό των εξωτερικών των Τούρκων. Τι μπορεί να άλλαξε σ’ αυτόν τον άνθρωπο από τότε μέχρι σήμερα και θέλεις να του δώσεις και πάλι το δικαίωμα να σε κυβερνήσει; Και αν με ρωτήσεις ποιον πρέπει τότε να ψηφίσεις; Ε, θα σου πω τον κανέναν. Έτσι για να μπορέσουμε να τους περάσουμε το μήνυμα ότι έχει έρθει η ώρα να γίνουν πραγματικοί ηγέτες μιας χώρας που στις πλάτες της κουβαλάει ένα πολύ βαρύ φορτίο κληρονομιάς.

Μη αφήνεις τον εαυτό σου να παρασύρετε από τα εβραϊκά κελεύσματα μιας εβραϊκής —καθαρά— θρησκείας που σου την επέβαλαν με το έτσι θέλω κάποιοι Βυζαντινοί κατακτητές. Εμείς οι έλληνες είμαστε κάποτε ελεύθερος λαός, που πίστευε μόνο στην ελευθερία του λόγου και της καρδιάς. Είχαμε θεούς που δεν απαγόρευαν, είχαμε θεούς που έκαναν ότι έκανε και ο άνθρωπος, είχαν ανθρώπινη μορφή και δεν καταπίεζαν με κολάσεις και παραδείσους. Δεν λέω ότι ήταν καλύτεροι ή υπαρκτοί, τουλάχιστον όμως ήταν σαν και μας.

Δυστυχώς κάποιοι σήμερα θέλουν να το παίξουν και πολύ έλληνες, πουλώντας και δήθεν πιστεύοντας στους αρχαίους προγόνους μας, αλλά από την άλλη κάνουν και τους σταυρούς τους, έτσι ώστε να τα έχουν καλά και με τις δύο φάσεις. Δεν είναι τυχαίο που έχουν αναλάβει εργολαβία τους αρχαίους μας προγόνους και θέτοντας εαυτούς στον ρόλο του Εθνικιστή, χωρίς όμως να ξέρουν ότι Εθνικιστές στα πρώτα χρόνια της Εβραϊκής θρησκείας ονομάζονταν εκείνοι που πίστευαν ακόμα στους αρχαίους θεούς. Άρα λοιπόν αν θέλουν τον τίτλο του εθνικιστή θα πρέπει να μη παραληρούν υπέρ της εβραϊκής θρησκείας.

Δεν μπορείς από την μια να βρίζεις για όλα σου τα δεινά τους Εβραίους και από την άλλη να πιστεύεις σε μια θρησκεία ή έναν θεό που οι εβραίοι σου τον καθιέρωσαν και σου τον μπόλιασαν βαθιά μέσα στο μεδούλι σου. Επιτέλους έλληνα, ξύπνα, άφησε τους σταυρούς και τις ελπίδες, προσπάθησε να κάνεις κάτι για να αλλάξεις την μοίρα σου, διεκδίκησε αυτά που τόσα χρόνια σου στέρησαν, βρες την πραγματική σου ταυτότητα.

Γίνε έλληνας, δεν είσαι Βυζαντινός, το Βυζάντιο δεν είχε καμιά σχέση με την ελληνική μας ταυτότητα, απλά όπως και η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία υιοθέτησε πράγματα από μας. Οι μεν Βυζαντινοί την γλώσσα μας. Οι δε Ρωμαίοι τις τέχνες και την φιλοσοφία μας. Και οι δύο όμως ήταν το ίδιο, απλά μια αυτοκρατορία κατακτητών που κάποια στιγμή δεν τα βρήκαν μεταξύ τους και χωρίστηκαν σε Ανατολική και Δυτική Ρώμη.

Γίνε επιτέλους έλληνας και όχι Ρωμιός όπως θέλουν και καλά κάποιοι να μας αποκαλούν. Η πραγματική θρησκεία του έλληνα είναι η ελευθερία του λόγου και της σκέψης και όχι η θρησκεία των απαγορεύσεων. Οι πρόγονοι μας πολέμησαν τους Πέρσες μόνο και μόνο για να μη τους καπελώσει μια θρησκεία δυνάστης.

Ας αφήσουμε επιτέλους τους παπάδες να μιλάνε μόνοι τους, και να μη τους δώσουμε το δικαίωμα να συνάπτουν συμφωνίες με τους κυβερνώντες για το προς τα πού θα οδηγήσουν το «ποίμνιο» ώστε να ψηφίσει αυτούς που παραχωρούν πιο πολλά πλούτοι στους δήθεν ταπεινούς ιερωμένους.

Φτάνει πια, όπως λέει και η οδαλίσκη χορεύτρια, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, φτάνει πια οι κολάσεις και οι παράδεισοι που ταιριάζουν σε λαούς που δεν έχουν σκέψη και ιδανικά της ελεύθερης βούλησης.