ΒΑΡΕΘΗΚΑΜΕ ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ ΜΠΟΥΡΔΕΣ

Δεν ξέρω, αν και εσείς αισθάνεστε όπως και εγώ, αλλά νοιώθω ότι όλοι αυτοί που θέλουν και καλά να μας πουν ότι μας κυβερνούν μας κοροϊδεύουν. Θέλω να πω, ότι ενώ βλέπουμε και ακούμε ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά σε όλα τα επίπεδα, αυτοί βγαίνουν και λένε πράγματα λες και αναφέρονται σε για έναν άλλον πλανήτη.

Μοιάζουν πλέον σαν τα cartoon που ενώ κάποιος τους τραβάει από το κάθισμα, εκείνα γαντζώνονται με νύχια και με δόντια, μόνο και μόνο για να μην αφήσουν το αντικείμενο του πόθου τους. Τα ίδια κάνουν και οι κατ επάγγελμα πολιτικοί μας. Νομίζουν ότι ο κόσμος θέλει να τους ακούει. Βγαίνουν στις καταραμένες οθόνες των τηλεοράσεων και κάνουν δηλώσεις με ύφος αυτοκρατόρων.

Όταν τους μιλάς για εκλογές, το ρίχνουν στην τρελή, θέλοντας —με τους συνεργούς τους, τους δημοσιογραφίσκους— να μας πείσουν ότι οι εκλογές δεν είναι καλό πράγμα. Λες και η Δημοκρατία δεν χρειάζεται την συναίνεση όλων. Μας λένε και καλά ότι στοιχίζουν πολλά λεφτά.

Γιατί ρε λαμόγια στοιχίζουν; Γιατί θέλετε απλά να ξοδεύετε πολύ χρήμα —που αρπάζουν από τους ηλίθιους φορολογούμενους— για να προβάλετε τις ανούσιες ιδέες σας.

Αλλά φταίμε και εμείς που συνεχώς ψηφίζουμε τους ίδιους και τους ίδιους κατ’ επάγγελμα πολιτικούς και μάλιστα ακόμα και τα παιδιά τους, λες και είναι κληρονόμοι αυτής της χώρας.

Ελάτε ρε παιδιά, ας βγάλουμε τις ρημάδες τις παρωπίδες και ας τους στείλουμε όλους στο διάβολο. Θέληση και απαγκίστρωση από τις ίδιες ιδέες των παππούδων μας χρειάζεται.