Η σαχλαμάρα σε όλο της το μεγαλείο…

Επί δύο χιλιάδες εννιά χρόνια —και δεν ξέρω πόσα ακόμα— οι παπάδες και η θρησκεία τους μας έχουν ταράξει στα ψέματα και στις αηδίες. Κι όμως συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε μια ξένη εντελώς για τα ελληνικά δεδομένα —τουλάχιστον των αρχαίων χρόνων— εβραϊκή θρησκεία.

Τι είναι αυτό που μας κάνει να συνεχίζουμε να πιστεύουμε σ’ αυτή την θρησκεία; Μήπως έχουμε δει τίποτα καλό; Όχι δεν νομίζω, αντιθέτως μάλιστα το μόνο που βλέπουμε μέχρι τώρα είναι οι κλεψιές και οι ρεμούλες του κάθε παπά και κατά συνέπεια αντιπρόσωπου της θρησκείας που λέγετε Χριστιανισμός.

Δεν με νοιάζει βέβαια αν λέγετε Χριστιανισμός ή Μωαμεθανισμός ή τέλος πάντων όπως σκατά θέλουν να λένε στο άλλοθι που λέγετε θεός. Εκείνο όμως που με κάνει να τρελαίνομαι είναι ότι παρ’ όλο ότι οι περισσότεροι ξέρουν κατά βάθος ότι όλα αυτά είναι μπούρδες, εντούτοις συνεχίζουν να πιστεύουν σε θεούς και δαίμονες.

Δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά αδέλφια, γιατί αν πραγματικά υπήρχε ανώτερη δύναμη, τότε το πρώτο πράγμα που έπρεπε να είχε κάνει θα ήταν να παραδώσει στα πιο φρικτά βασανιστήρια τους ίδιους τους αντιπρόσωπους της.

Βέβαια και για αυτό έχουν μια απάντηση τα βδελυρά υποκείμενα. Λένε ότι ο θεός αφήνει λέει ελεύθερο τον άνθρωπο να πιστέψει ή όχι σ’ αυτόν. Μέχρι εδώ τον βλέπω πολύ δημοκράτη τον θεό σας. Μόνο μη κάνει κανείς το λάθος να ενταχθεί στους κόλπους του, τότε αρχίζει να απαγορεύει. Ε ρε μπούρδες.

Τέλος πάντων, πολλά είπα και ξέρω ότι κανείς από όλους αυτούς τους ανθρώπους των πανηγυριών και της «όπα, όπα» κουλτούρας δεν θα καταλάβει τι θέλω να πω. Βλέπεις είναι δύσκολο να βγάλει κανείς την βρωμερή σφήνα που έχουν καρφώσει εδώ και 2009 χρόνια και άλλα τόσα ακόμα στα μυαλά του καθενός…