ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ

Κάποτε ήμασταν το κράτος που δίδαξε τον πολιτισμό, την δημοκρατία στους άλλους. Καυχιόμασταν ότι όταν οι άλλοι ήταν πάνω στα δέντρα εμείς οι έλληνες φιλοσοφούσαμε και διδάσκαμε. Το θέμα είναι ότι τώρα πια εμείς ανεβήκαμε στα δέντρα και οι άλλοι κατέβηκαν από αυτά.

Γιατί άραγε; Φοβηθήκαμε το βάρος της ωραίας κληρονομιάς που μας άφησε ο αρχαίος μας πολιτισμός ή μήπως φρόντισαν κάποιοι επιμελώς να μας γυρίσουν χιλιάδες χρόνια πίσω; Και αν ναι, ποιοι και γιατί;

Στην παρούσα φάση, δεν θα κάνω καμιά ανάλυση, άλλωστε δεν είναι η κατάλληλη στιγμή μιας και οι περισσότεροι από εσάς πνίγεστε στο λίπος του αρνιού που γυρνάει στην σούβλα. Θα προσπαθήσω μόνο να δώσω κάποιες επιφανειακές εξηγήσεις.

Όλα έχουν μια ακμή και μια παρακμή. Έτσι λοιπόν και εμείς σαν έλληνες θα ήταν αδύνατον να ξεφύγουμε από αυτόν τον κανόνα. Φαίνεται πως όταν η Αθήνα έφθασε στο απόγειο της ακμής της —χρυσούς αιών— με τον φιλόδοξο Περικλή που από ότι φαίνετε κατευθύνονταν από την μισαλλόδοξη σύζυγο του, έφαγε όλα τα χρήματα της κραταιάς τότε Αθήνας απλά για να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του, άρχισε και η παρακμή.

Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατέκτησε τον ελλαδικό χώρο. Μπορεί μεν να αντέγραψε τον πολιτισμό της Αθήνας, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι άφησε και την ελευθερία του πνεύματος της αρχαίας Αθήνας. Έτσι σιγά, αλλά σταθερά αρχίσαμε να ξεχνάμε, να υποτάσσεται ο δημοκρατικός πολιτισμός μας και το πνεύμα μας, στον έναν, στον μοναδικό, στον θεϊκό εκάστοτε αυτοκράτορα.

Φυσικά αυτό είχε σαν συνέπεια να χάσουμε το πνεύμα της φιλοσοφίας και της ευμάθειας που είχαμε. Αργότερα και ύστερα από αρκετούς αιώνες σκλαβιάς στους ρωμαίους, βρήκε εύκολο έδαφος ο Χριστιανισμός να περάσει στο μυαλό μας πράγματα που κάποτε οι αρχαίοι έλληνες θα γελούσαν μόνο και που θα τα άκουγαν.

Δυστυχώς, το χειρότερο απ’ όλα ήταν η κατάκτηση μας από τους Βυζαντινούς και τον αιμοσταγή δολοφόνο των Μεγάλο Κωνσταντίνο και την χειρότερη και από αυτόν την μάνα του την Ελένη. Αυτοί οι δύο, αφού κατάσφαξαν ολόκληρο το σόι τους, πήγαν στους «άγιους» τόπους και δήθεν βρήκαν τον σταυρό του μαρτυρίου (τώρα πώς κατάλαβαν ότι αυτός ήταν ο σταυρός, δεν ξέρουμε, μιας και στον τόπο υπήρχαν μπόλικοι σταυροί μιας και τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της εποχής μιλάνε για εκατοντάδες σταυρώσεις λόγο του επαναστατικού κινήματος των εβραίων προς αποτίναξη του Ρωμαϊκού καθεστώτος). Έτσι η περίφημη Χριστιανική εκκλησία φρόντισε να τους ονομάσει άγιους και τους δύο αυτούς στυγνούς εγκληματίες, αφού ήξερε ότι έτσι θα ωφελούνταν και η ίδια η εκκλησία και μαζί με αυτή όλοι οι πιστοί της…!

Έτσι κατάφεραν σιγά και σταθερά να μας κάνουν σαν και αυτούς. Βάρβαρους και ανθρώπους που είχαν πάψει πλέον να πιστεύουν στον άνθρωπο. Αλλά όπως είπα και στην αρχή, δεν είναι η ώρα για να κάνω μεγαλύτερη ανάλυση στο φαινόμενο που κατάφερε να μας κάνει από δημοκράτες και μη έχοντες ποτέ βασιλέα, σε βασιλευόμενη κοινότητα, με μια βάρβαρη Εβραϊκή θρησκεία στο κεφάλι μας.

Τελικά ίσως κάποιοι που λένε ότι δεν έχουμε καμιά σχέση οι σημερινοί έλληνες με τους αρχαίους, να έχουν απόλυτο δίκιο και ας θυμώνουμε όλοι εμείς που θέλουμε και να διατηρούμε τους δεσμούς μας με τους προγόνους μας, αλλά να πιστεύουμε και στον εβραίο θεό…! Καλύτερα όμως να συνεχίσω κάποια άλλη στιγμή, όταν το κεφάλι μας έχει αποτινάξει λίγο από το πολύ λίπος του αρνιού που θα καταναλώσουμε σήμερα…!