Ζήστε με την μιζέρια σας Στρουμφάκια…

Λοιπόν; Που είναι όλες αυτές οι Κασσάνδρες που φώναζαν ότι ντε και καλά θα γίνονταν χαμός στις 11 του Σεπτέμβρη; Ότι και καλά ο Γιωργάκης θα έβλεπε τον Χριστό φαντάρο; Τι έγινε; Φυσικά όπως το περιμέναμε όλοι όσοι ξέρουμε την αλήθεια και την λέμε κατάμουτρα και έτσι όπως είναι. Ο έλληνας έχει γίνει η μαϊμού Αμερικάνος.

Ξεχάστε πλέον το κάποτε. Ξεχάστε τους οικοδόμους που κατέβαιναν στο  δρόμο και όποιον πάρει ο χάρος. Ξεχάστε τις μαζικές κινητοποιήσεις που έκαναν τις κυβερνήσεις να τρέμουν στο ενδεχόμενο τους. Τώρα είναι το παιδάκι της μανούλας. Του Frappe, του home cinema τις πίτσας με τα τυριά που ξεπλένονται σε νερά του βόθρου.

Όλοι οι υπόλοιποι που αναλωνόμαστε, μπας και ξυπνήσουμε κανένα, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να χαλάμε την ζωή μας. Και να σας πω και κάτι; Βαρέθηκα πλέον να ασχολούμαι με το πολιτικό γίγνεσθαι μιας χώρας που ποτέ δεν πρόκειται να διορθωθεί. Στο κάτω – κάτω, έχω την δουλεία μου, έχω έναν πολύ καλό μισθό και περνάω καλά. Είναι λοιπόν ανάγκη να φθείρομαι μπας και ξυπνήσουν για το καλό τους;

Τέρμα λοιπόν και ως εδώ. Θα πάψω να ασχολούμαι για το τι θα κάνει ή το πώς θα την βγάλει το κάθε φτωχό καθίκι. Στο κάτω – κάτω δικό του είναι το πρόβλημα και ας το λύσει μόνο του. Οι δρόμοι είναι ανοιχτοί και ας τα βάλει με τα σκυλιά της κυβέρνησης. Εγώ άνετα μπορώ να απολαύσω και την πολυτέλεια μου και όλα όσα θέλει κανείς να έχει για να χαρεί την ζωούλα του.

Αυτά και μη ασχολείστε με όλα αυτά τα ζώα που μόλις τα χώσεις ένα μικρόφωνο αρχίζουν τα παράπονα λες και με το να κάνει κάποιος παράπονο να συγκινηθεί το ΔΝΤ ή ο Γιωργάκης. Άντε λοιπόν, ζήστε με την μιζέρια σας, καρφωμένοι στους καναπέδες σας και όταν θα βρεθείτε να την περνάτε στους δρόμους τα λέμε ξανά…